خدایان بی شمار،خدایان بی رحم،خدایان سنگدل،خدایان خودخواه،

خدایا دروغگو،خدایان منفعت طلب…

من خسته،در مانده،پریشان…

دست به دامانشان می شوم .

هی لگد حواله ام می کنند و هی استخوانهایم را

بیشتر درهم میشکنند…

_و کان الانسان ظلوما جهولا_

من باز بیشتر دست و پا میزنم در گندابه ی خدایان مخلوق و مصنوع

پوشالی خودم و

انتظار رهایی میکشم.

بی جهت میدویم و بی مسیر...

بی راه می رویم و اصلا نمی فهمیم که هی در جا میزنیم و

دور خودمان بیشتر می چرخیم وهی سرمان گیج میرود و

خیال میکنیم از مستی سماع است که اینچنین تلو تلو میخوریم.

هی دست به دامان یوگا و بودیسم و آرکی تایپ و اکنکار و ذن و

نمیدانم هزار و یک تار سیاه که دور خودمان تنیده ایم میشویم و

به خیال پروانه شدن روز شب میکنیم و ….

هی بی دلیل می رویم و خسته ترو دل شکسته ترو پریشانتر و پیرتر،

گلایه از یبس زمین و یاس آسمان میکنیم.

…

کسی قهقهه میزند،شیهه میکشد،نشئه میشود از پس زدن تو از خیالمان…

                                     □□□

خسته ام،

خسته ام و زخمی.

هی سراب سراب گشتم به دنبال جرعه ای آب …

حالا تن تبدار شرحه شرحه ام را سوغات آورده ام برایت

از سفرم به بیراهه.

شنیدم نجوایت را؛

در بگشای…

تشنه ام ...

سیرابم میکنی؟